موز
زادگاه اولیه موز مناطق استوایی وگرمسیر است. در جنوب ایران وسواحل خلیج فارس هم کمی به عمل میا ید. موز نرم وبسیار مغذی است دارای ویتامینهای A B C و هشتاد درصد قند است. دارای فلزاتی مانند اهن , فسفر, منیزیوم , پتاس , سدیم و روی است.
مبتلایان به البومین میتوانند موز را همراه به غذاهای مناسب دیگر میل نمایند به این دلیل که فاقد مواد سفیده است.
میوه خام موز را هرگز نباید خورد زیرا موجب ورم قولون می گردد ودر روده تخمیر ایجاد میکند.
موز یکی از میوه های خونساز است و افراد ضعیف را چاق میکند. وهمچنین نشاط اور است وسینه را نرم میکند.ضماد میوه موز برای سوختگی اتش مفید است و اگر بلا فاصله به کار رود از تاول زدن جلوگیری میکند.
بهتر است برای اطفال شیرخوار از عصاره موز استفاده کرد و کمپوت ان نیز برای پیران واشخاصی که معده ای ضعیف دارند تجویز میگردد.برخی افراد به موز حساسیت دارند و پس از خوردن ان زبانشان جوش زده ویا ورم میکند این افراد بهتر است بلافاصله پس از خوردن موز یک میوه ترش یا اب لیمو میل نمایند تا از تاول زدن دهان جلوگیری کند.